Originele titel: Il Mulino Delle Donne Di Pietra
Land van herkomst film: Italië, Frankrijk
Regisseur: Giorgio Ferroni
Met: Pierre Brice, Scilla Gabel en Wolfgang Preiss
De term “Italiaanse horror” roept waarschijnlijk beelden op van moordenaars met zwarte handschoenen en vleesetende zombies. Maar lang voordat Argento, Fulci en hun tijdgenoten enkele van de meest kenmerkende genrefilms van het land produceerden, moest de Italiaanse horrorfilmindustrie één belangrijke deur openen: kleur. Pas in 1960 produceerde Italië zijn eerste horrorfilm in kleur, Mill of the Stone Women van regisseur Giorgio Ferroni. Het verhaal lijkt meer op iets van Hammer of Mario Bava (van wie wordt beweerd dat hij mogelijk een deel van deze film heeft opgenomen), is doordrenkt van gotische sfeer, maakt goed gebruik van een paar genretrofeeën en levert onverwacht verontrustende beelden. Journalist Hans van Arnhim (Pierre Brice) reist naar een afgelegen eiland in Nederland om een profiel op te stellen van de beroemdste inwoner, professor Gregorious Wahl (Herbert A.E. Böhm), maker van de beroemde Molen van de Stenen Vrouwen, een carrousel waarop historische vrouwen in hun doodstrijd staan afgebeeld. Hans wordt uitgenodigd om op de zolder van de molen te verblijven terwijl hij werkt. Maar zijn aandacht wordt al snel afgeleid door de mysterieuze Elfie (Scilla Gabel), de dochter van Wahl, die lijdt aan een zeldzame medische aandoening. Elfie is schijnbaar een opgevoede vrouw onder het toeziend oog van haar vader. De zaken worden nog ingewikkelder wanneer Hans' vriendin, Liselotte (Dany Carrel), op bezoek komt. Deze onbedoelde driehoeksverhouding creëert een situatie die de ernst van Elfies toestand onthult... maar op manieren die zo verwarrend zijn dat Hans niet meer zeker weet wat echt is. Zijn geest is zo in beslag genomen door onzekerheid dat hij nauwelijks tijd heeft om te leren hoe Prof. Wahl zijn poppen maakt.
Ferroni's film toont een dor Nederlands landschap, gehuld in mist, dun bedekt met kale bomen en onder de blik van Wahl's monolithische windmolen. De sfeer is duidelijk die van de Hammer Horror, een observatie die verder wordt ondersteund door de rijke cinematografie, de klassieke Europese stijl van de acteurs en de sierlijke sets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten