Na haar studies modeontwerp in Utrecht woonde Laura Gemser begin jaren ’70 enige tijd in Gent waar ze als fotomodel een contract had bij Gent Models Office van Pierre Eggermont. Het is waarschijnlijk via die connectie dat ze uiteindelijk de rol kreeg in ‘Exit 7’. Op dat moment had ze al naam en faam gemaakt met de Black Emanuelle-reeks. Zijn de eerste films uit de serie nog het best te omschrijven als de erotische avonturen van een globetrottende fotojournaliste, dan waren de latere films veeleer een opportunistische mengeling van seks en wat op dat moment populair was in de het cinema bis-genre. Denk maar aan ‘Emanuelle e gli ultimi cannibali’ (kannibalen), ‘La via della prostituzione’ (handel in blanke slavinnen) en ‘Suor Emanuelle’ (nunsploitation). Naarmate de reeks vorderde, en zeker wanneer Joe D’Amato de regie voerde, kwam de nadruk ook meer en meer te liggen op ranzige ‘gore and violence’ (groepsverkrachting, zoöfilie, snuff films …). Kleine, onafhankelijke Belgische distributeurs die zich in de jaren ’70 hadden toegelegd op import van goedkope B- en X-films genereerden met de Black Emanuelles een meer dan behoorlijke return on investment. Wie herinnert zich nog Atlas Films, Century Films, Cosmopolis of Les Films du Dragon? Armtierige dorpscinema’s, maar ook de ‘monumenten der onbetamelijkheid’2 in de buurt van het Antwerpse Centraal Station (Plaza in de Breydelstraat, de Royal op het Astridplein en de Paris op de De Keyserlei) waren gretige afnemers. En ook de zalen van het Rex-concern zagen wel brood in de gewaagde avonturen van Gemser. In de catalogus van Excelsior Films van begin jaren ’80 vinden we zelfs een aantal Laura Gemser-films: ‘I mavri Emmanouella’ (1980, ‘Emanuelle, queen of Sados’), ‘Die Todesgöttin des Liebescamps’ (1981, ‘Love Camp’) en ‘Caligola: La storia mai raccontata’ (1982, ‘Caligula, the untold story’). Bovenstaande affiches zijn een throwback naar een periode toen het sociaal aanvaard was om op zaterdagavond naar films zoals ‘Ilsa, de wolvin van de SS’ te gaan kijken in grote centrumzalen. Laura Gemser verliet Gent om in Italië te trouwen met Gabriele Tinti, haar tegenspeelster in heel wat van haar films. Toen Tinti in 1991 stierf aan longkanker, stopte Gemser met acteren en sindsdien schuwt ze pers en publiciteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten