Niemand minder dan Peter Ustinov (°1921 – + 2004) kwam toen in Antwerpen de Agatha Christie-verfilming ‘Death on the Nile’ (1978) voorstellen aan de pers.
Zoals algemeen geweten speelde Ustinov in deze John Guillermin-film voor het eerst de rol van Hercule Poirot, de Belgische ‘master of deduction’-detective die in tal van Christie-boeken de meest ingewikkelde misdaden wist op te lossen. ‘Death on the Nile’ sierde de bioscoopaffiches in hetzelfde jaar als ‘Saturday night fever’, ‘Thank god it’s Friday’ en ‘Grease’. Het leek dan ook een grote gok om in een periode die gedomineerd werd door jeugdig geweld uit te pakken met een oerklassieke ‘whodunit’ waarin de belangrijkste rollen weggelegd waren voor 50-plussers. Naast Ustinov zien we immers ook nog krasse knarren als David Niven, Jack Warden, George Kennedy en Bette Davis (toen vooraan in de zeventig) onder de loden Egyptische zon paraderen. Producers John Brabourne en Richard Goodwin hadden enkele jaren voordien al gescoord met de Poirot-verfilming ‘Murder on the Orient Express’ (1974, Sidney Lumet, toen met Albert Finney in de rol van de ‘Belgian sleuth’). Voor ‘Death on the Nile’ wisten ze de crème de la crème van de internationale filmwereld te strikken. Anthony Shaffer (‘Frenzy’, ‘The Wicker Man’) schreef het scenario, Jack Cardiff (‘The Red Shoes’, ‘The African Queen’) deed het camerawerk, Fellini-huiscomponist Nino Rota zorgde voor de sfeervolle muziek en John Guillermin (bekend van de blockbusters ‘Towering Inferno’ en ‘King Kong’) blikte alles vakkundig in. Het resultaat was een film die door iedereen kon worden gesmaakt. In het maandblad ‘Film en Televisie’ van december 1978 vatte Gaston Weemaes het mooi samen: ‘Het komt helaas minder en minder voor dat een voor een zo ruim mogelijk publiek bedoelde film op dergelijke wijze getuigt van de goede smaak, intelligentie en enorme vakkenis van alle betrokkenen’. Vooral visueel was de film een waar festijn. Wie de film zag, kreeg meteen zin om zelf Aboe Simbel of de Egyptische piramides te ontdekken. Om de lancering van ‘Death on the Nile’ de nodige ruchtbaarheid te geven, had cinematycoon en baas van Excelsior Films Georges Heylen niemand minder dan Peter Ustinov uitgenodigd in Antwerpen. Het was niet het eerste bezoek van Ustinov aan de Scheldestad. In september 1961 was hij al in België geweest voor de promotie van zijn eigen film, de satirische komedie ‘Romanoff and Juliet’. Het bezoek naar aanleiding van ‘Death on the Nile’ ging gepaard met het obligaat handjesschudden en toasten met politieke prominenten. Zo was er de ontvangst op het stadhuis door burgemeester Mathilde Schroyens en de ontmoeting met provinciegouverneur Andries Kinsbergen. De ontmoeting met de pers groeide naar verluidt uit tot een ware one-man-show van Ustinov. ‘Een Ustinov-perskonferentie is met name geen perskonferentie maar een opeenvolging van sketchen. Met schijnbaar onuitputtelijke fantazie releveert Ustinov zich daarin als een briljant animator”, schreef Hilde Van Gaelen in ‘Film en Televisie’ van februari 1979. Ze voegt eraan toe: ‘Van het ene moment op het andere wordt hij al deze mensen: de presentator van de Japanse TV, een Brit op de Champs-Elysées, een man van de Zwitserse douane, een (ascetische) Egyptische censor, een akteur uit Leningrad en een prokureur uit Luik. Tot Bette Davis in persoon. ‘Death on the Nile’ bleef uiteindelijk 21 weken op de affiche staan te Antwerpen: 8 weken in Ciné Rex en 13 weken in Ciné Ambassades.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten